فخرفروشی با واكسن در شبكه های اجتماعی
ما بچه فایزری ها
می هاست: «چرا کسی باید بیاید و به رخ بکشد که من فلان واکسن را زده ام و … این آدم را ناراحت می کند»
به گزارش می هاست به نقل از ایسنا، روزنامه ایران نوشت: «فایزر زدم تو رگ، دوستان. این لحظه رو برای همه شما آرزو می کنم.» زیر عکس خیلی ها ابراز خوشی کرده اند. بعضی ها گفته اند خوش به حالت!... خیلی ها هم لابد دیده اند و واکنشی نشان نداده اند چون شاید این تصاویر و نوشته ها چندان برایشان خوشایند نباشد. نه اینکه آدم حسودی کند اما اینکه کسی جای دیگر دنیا با خیال آسوده برود و واکسنش را بزند و بعد عکس و فیلمش را با دیگران در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارد در صورتیکه خیلی ها هنوز به واکسن دسترسی ندارند، حس خوبی ایجاد نمی کند.
گلرخ میری همچون کسانی است که بگفته خودش همیشه حس خوبی درباره به اشتراک گذاری اوقات خوشی و فراغت کاربران، به ویژه دوستانش دارد. او می گوید: «من طرفدار این هستم که آدم لحظه های خوبش را با دیگران به اشتراک بگذارد مثلاً اگر سفر یا رستوران و کافه می رود خیلی هم خوب است که عکس هایش را استوری کند و آنرا با دوستانش به اشتراک بگذارد اما در مورد واکسن زدن اصلاً چنین حسی ندارم. راستش را بگویم با دیدن چنین تصاویری آن قدر خوشحال نمی شوم و حس خوبی پیدا نمی کنم. وقتی می بینم کسانی که خارج از ایران زندگی می کنند، عکس و استوری می کنند از لحظه واکسن زدن شان ناراحت می شوم؛ چونکه آنها شرایط ما را در نظر نمی گیرند... من خودم تجربه زندگی در خارج از کشور را دارم و فکر می کنم اگر هنوز هم خارج از ایران زندگی می کردم و امکان دسترسی به واکسن داشتم هیچ گاه عکس یا استوری هایی به اشتراک نمی گذاشتم تا به کسانی که داخل ایران زندگی می کنند نشان دهم که واکسن زده ام.»
احمدرضا هم نظری مشابه با گلرخ دارد: «از دید من اینستاگرام و فضای مجازی جایی است که افراد داشته ها و نداشته هایشان را به نمایش می گذارند و گاهی حتی آرزوهایشان را به شکل داشته هایشان جلوه می دهند. آنها به این شکل می خواهند شادی خودشان را نشان دهند و آنرا به دیگران ارائه نمایند و از این راه به آرامش برسند. البته از نیت مثبت یا منفی شان بی خبرم اما به هر حال بعضی چیزها را موفقیتی برای خودشان می دانند، مثل همین واکسن زدن. بنظر می رسد آنها نسبت به حجم زیادی از افرادی که هنوز نتوانسته اند واکسن بزنند، در یک کنکور یا مسابقه ای پیروز شده اند و برای همین می خواهند آنرا به دیگران نشان بدهند و به این شکل دیگران را در شادی خودشان سهیم کنند اما وقتی شرایطی وجود دارد که تعداد زیادی از مردم هنوز به واکسن دسترسی ندارند، این کار درستی نیست.»
مائده هم می گوید: «من دیده ام بعضی ها عکس می گذارند و می نویسند این لحظه را برای همه شما آرزومندیم یا می گویند ما فایزری ها هستیم یا اینکه عکسهایی به اشتراک می گذارند و می گویند اینجا زندگی به حالت عادی برگشته و دیگر سینما و رستوران می رویم و بدون ماسک رفت و آمد می نماییم. اینها عمدتا کسانی هستند که خارج از ایران زندگی می کنند. این چیزها آدم را ناراحت می کند. نه اینکه اگر هر لحظه خوشی از دیگران ببینیم ناراحت می شویم ولی وقتی آدم حس می کند که حالت فخرفروشی وجود دارد، این ناراحت کننده است. چرا کسی باید بیاید و به رخ بکشد که من فلان واکسن را زده ام و به خصوص اشاره کند که واکسن فایزر زده ام؟ این آدم را ناراحت می کند....»
مهران هم می گوید: «من خودم در شبکه های اجتماعی و اینستاگرام ندیده ام که دوستانم عکس از واکسن زدن شان بگذارند و اگر هم بگذارند ناراحت نمی شوم. فکر می کنم بالاخره شرایط زندگی هر کس به یک شکل است اگر آنها انتخاب نموده اند که مهاجرت کنند لابد دلشان می خواسته در کشور دیگری زندگی کنند و این انتخاب آنهاست و اگر ما مانده ایم و این کار را نکرده ایم حتما چیزهای دیگری را اولویت داده ایم. این برای من کافی است و در همین شرایط هم ترجیح می دهم نزدیک خانواده ام باشم تا اینکه واکسن دریافت کرده باشم اما این را هم می گویم که فخرفروشی در شبکه های اجتماعی چیز عجیب و غریبی نیست حالا یک کسی با ماشین اش فخرفروشی می کند، کسی با خانه اش و خب این روزها که بحث کرونا داغ است با واکسن فایزر فخرفروشی می کنند اما به جهت اینکه تعداد زیادی از مردم به این واکسن دسترسی ندارند و بحث سلامتی و جان مردم در بین است، کار جالبی نیست.»
محمدحسین هم می گوید: «من کلاً هیچ گاه خودم را با دیگران مقایسه نمی کنم و به زندگی کسی غبطه نمی خورم ولی وقتی در فضای مجازی حالا چه توئیتر و چه در اینستاگرام می بینم که دیگران واکسن زده اند به این فکر می کنم که چرا ما نباید زودتر واکسن بزنیم، ناراحت می شوم از این همه تأخیر. حالا اینکه بقیه چه واکسنی زده اند آن قدر مهم نیست.»
مارال که خودش خارج از کشور زندگی می کند، از فخرفروشی برخی در شبکه های اجتماعی به شدت گله مند است و آنرا موجب خجالت می داند: «من وقتی می بینم دوستانم عکس پدر و مادرشان را منتشر می کنند که واکسن زده اند از ته دل خوشحال می شوم اما وقتی یک خانم جوان که هیچ مشکل جسمی ندارد و فقط بواسطه اینکه در یک کشور اروپایی زندگی می کند واکسن زده، واقعاً افتخاری ندارد که بیاید به بقیه اعلام نماید که من واکسن زده ام و نوع واکسن را هم بگوید. این مورد را که می گویم خودم از نزدیک می شناسم و دقیقاً می دانم که به قصد فخرفروشی این کار را می کند. از اینکه تمام زندگی اش را به رخ بقیه بکشد خوشحال می شود و حالا واکسن زدن هم به آن اضافه شده. حالا فرض کنید کسی که عزیزش را به خاطر کرونا از دست داده این عکس ها را ببیند، چه حالی می شود؟ این کارها موجب کدورت می شود. چه حس خوبی دارد که آدم از کمبود دیگران استفاده کند؟ آن هم در شرایطی که خود آدم ها نقشی در این قضیه ندارند. مگر کسی که در اروپا و امریکا واکسن زده بواسطه لیاقتش بوده؟ به هر حال واکسن زدن فخرفروشی ندارد و کسانی هم که این کار را انجام می دهند، بسیار اشتباه می کنند.»
اوایل کرونا خیلی ها می گفتند حداقل این ویروس بین فقیر و غنی و بین این کشور و آن کشور فرق نمی گذارد. راستش اگر برای کرونا هم تا این اندازه تفاوتی بین یک انسان با انسانی دیگر وجود نداشته باشد، برای ما این تفاوت ها عمیق است و اگر تفاوتی هم نباشد بالاخره چیزی برای به رخ کشیدنش پیدا می نماییم، حتی در حد لبخندی بدون ماسک.»
منبع: می هاست
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب