ارمغان آی تی برای روزهای دوركاری
به گزارش می هاست كرونا فرصتی برای كسب وكارها ایجاد كرد كه با استفاده از امكانات روز فناوری اطلاعات، امكان دوركاری را بسنجند و لذت هزینه كمتر و كارآرایی بالاتر را بچشند، هرچند فرآیندهای نصفه نیمه ای كه با دوركاری ایده آل فاصله داشت، كسب وكارها را بر آن داشت كه در نخستین زمان ممكن به حالت قبلی خود برگردند، اما این تجربه می تواند در آینده برای تغییر روش مشاغل از سنتی به مدرن سودمند باشد.
به گزارش می هاست به نقل از ایسنا، از زمانی که ورود کرونا به کشور اعلام شده و ایران هم همانند سایر کشورهای جهان با این ویروس دست و پنجه نرم می کند، روش هایی از قرنطینه خانگی و فاصله گذاری اجتماعی و آموزش آنلاین و دورکاری مورد توجه قرار گرفت تا حضور افراد در مکان های اجتماعی را کاهش داده و البته فعالیتهای روزمره افراد ادامه یابد.
دورکاری یا انجام وظایف کاری در منزل، یکی از طریق هایی است که می تواند از حضور افراد مبتلا و احتمال انتقال این ویروس توسط آنها بکاهد و همینطور کسانی که در معرض انتقال هستند را در مقابل این ویروس حفظ کند. در دورکاری، کارکنان می توانند وظایفی که به آنها محول شده را بدون حضور فیزیکی در محل کار و سازمان خود و با رعایت ضوابط انجام دهند.
البته امکان دورکاری برای تمامی مشاغل وجود ندارد ولی در شرایطی که در تراکم جمعیت احتمال شیوع این ویروس بیش تر است، همین که برای دوره ای کوتاه هم کارمندان بتوانند به صورت حداقلی در محل کار خود حاضر شده و تراکم جمعیت را کاهش دهند، می تواند در ممانعت از گسترش کرونا موثر باشد. بنابراین در خیلی از شرکت های اینترنتی یا اپراتورها اعلام شده که وظایف کارمندان خویش را به صورت دورکاری به آنها محول کردند.
فرهنگ دورکاری در کشور جا نیافتاده
با این حال، یکی از موانعی که در اجرای دورکاری وجود دارد این است که به نظر می آید فرهنگ دورکاری چندان در کشور جا نیفتاده است. البته شرکت های فناوری در راه تبدیل شدن فرآیند کاری شان به یک فرآیند دورکاری دستشان بازتر است و می توانند با استفاده از زیرساخت هایی که دارند و استفاده از ماهیت فناوری، راحتتر به این کار اقدام نمایند، اما شرکت ها و ادارات سنتی برای مقابله با این چالش کار سخت تری دارند.
درواقع شرکت هایی که از ابزارهای فناوری اطلاعات استفاده می کنند، می توانند به دورکاری اقدام نمایند. بنابراین این کار برای استارت آپ ها که از این ابزار استفاده می نمایند و قبلا تجربه اش را داشتند، راحتتر است، هرچند این شرکت ها هم بخش های مختلفی دارند، برای مثال بخش های محتوایی یا فنی می توانند مبادرت به دورکاری کنند، اما این کار شاید برای برخی از بخش ها همچون کسانی که احتیاج به ارتباط B۲B (مدل ارتباط با مشتری) دارند، دشوار باشد، چونکه در این کسب وکارها ارتباط چهره به چهره لازم است.
از طرفی از منظر منابع انسانی زمانی که از دورکاری صحبت می نماییم، ماهیت شغل و خصوصیت های شاغل باید مورد توجه قرار گیرد. جهت بررسی امکان دورکاری ابتدا باید بررسی کرد که آیا خود شغل به لحاظ ماهیتی امکان دورکاری را دارد؟ و اگر به لحاظ ماهیتی امکان دورکاری دارد، روحیه شاغل با دورکاری سازگار است یا خیر. گاهی اوقات زمانی که فرد در محیط شغلی حاضر می شود، به علت خصوصیت های شخصی، کارایی اش بالا می رود و امکان دارد همان فرد اگر هر روز دورکار باشد، نتواند به همان اندازه کارایی داشته باشد.
سازمان ها اگر بتوانند اول مشاغلی را انتخاب کنند که خود شغل امکان دورکاری را داشته باشد و بعد افرادی را تخصیص دهند که فرد هم خصوصیت شخصیتی اش برای دورکاری سازگار است، بطور قطع بهره وری بالاتری خواهند داشت. بدین ترتیب تنها افرادی به صورت حضوری در کار حاضر می شوند که یا شغلشان یا خصوصیت های شخصیتی شان و یا هردو با دورکاری سازگار نیست.
در شرایط امروزی، دورکاری عملا بدون زیرساخت آی تی امکان پذیر نیست و ساده ترین شکلش استفاده از شبکه های اجتماعی است، زمانی که سیستم های سازمانی قابل استفاده نباشد، از شبکه های اجتماعی بعنوان زیرساخت استفاده می نمایند. شرکت هایی که پیش از این امکان دورکاری را برای کارکنانشان فراهم نموده و تجربه اش را داشته باشند، می توانند از این امکان استفاده کنند. درنهایت و از آنجاکه بسیاری از شرکت ها هم آغاز به دورکاری کردند، اگر این تجربیات به صورت دارایی در شرکت ها مورد استفاده قرار گیرد، می تواند در آینده سودمند باشد.
منبع: می هاست
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب