یك اقتصاددان مطرح كرد
کدام نامزد می تواند اثر تحریم را خنثی کند؟
به گزارش می هاست، درودیان اظهار داشت: پزشکیان در قسمت اقتصادی برنامه مشخصی عرضه نکرده، جلیلی هم سرگرم جزئیات است. اگر در آمریکا تیم ترامپ بر سر کار بیاید تمایل به مذاکره در تیم پزشکیان کار نمی نماید. از طرفی ایده های در ارتباط با خوداتکایی و بنیادی در تیم جلیلی در کوتاه مدت تغییری را رقم نمی زند.
به گزارش می هاست به نقل از ایسنا، در صورتیکه دولت سیزدهم با شهادت آیت الله سید ابراهیم رئیسی روزهای پایانی خودرا می گذراند، روز هشتم تیر انتخابات انجام شد و به مرحله دوم نیز رسید که روز ۱۵ تیر باردیگر برگزار می شود و سعید جلیلی و مسعود پزشکیان با یکدیگر به رقابت خواهند پرداخت.
حسین درودیان - کارشناس اقتصادی- در گفت و گو با ایسنا، مواضع اقتصادی دو نامزد انتخابات رییس جمهوری دولت چهاردم (سعید جلیلی و مسعود پزشکیان) که در دور دوم با یکدیگر رقابت خواهند داشت، را تحلیل کرده است.
برنامه های اقتصادی آقایان پزشکیان و جلیلی را باتوجه به نگاه و رویکرد سیاسی آنها چگونه ارزیابی می کنید؟ به لحاظ اقتصادی مفهوم مشخص و روشنی از صحبت های این دو کاندیدا دریافت نکردیم. در بخش اقتصاد با مسائلی مثل قضیه قیمت گذاری انرژی، ارز ترجیحی، تنگنای اعتباری یا ساخت مسکن مواجهیم. در بحث انرژی چند سال است قیمت یا تثبیت شده یا افزایش کمی داشته؛ در شرایطی که ما با تورم بالایی مواجه بودیم.
موضوع ارز ترجیحی نیز یک مساله دیگر است که در دولت آینده باید برای آن تصمیم گیری شود. در بحث اعتباری با یک تنگنا مواجهیم. نرخ رشد نقدینگی کم شده اما این کاهش باتوجه به نوع سیاستهای پولی و اعتباری که اجرا می شود به قیمت ایجاد تنگنای مالی محقق شده، پس کاهش نقدینگی نیز وضعیت شکننده ای دارد.
درباب ساخت مسکن که دولت شهید رییسی طرح نهضت ملی مسکن را شروع کرد و پیش از آن دولت روحانی طرح اقدام ملی را در دستور کار قرار داده بود با مشکلات تامین مالی مواجهیم. اینها مسائل اصلی اقتصاد است که روی میز سیاست گذار دولت چهاردهم قرار می گیرد.
فکر می کنید کدام یک از نامزدها توانایی رفع مشکلات مذکور را دارد؟ هر دو آقایان جواب روشنی درباره ی مسائل کلان اقتصاد ارائه نکردند. آن چه وجه تمایز بین آقایان پزشکیان و جلیلی به وجود می آورد مسائل سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است. از این منظر می توان دیدگاههای دو نامزد را در مطالبی مثل بحث تحریم ها مورد بررسی قرار داد.
اما شرایط واقعی با فضای فکری که هردو این نامزد تعیین می کنند خیلی متفاوت می باشد. در وضعیتی هستیم که نسبت به سالهای قبل نفت بیشتری می فروشیم. یکی از دلیلهای آنست که منازعه روسیه با آمریکا و اروپا تا حدی برای ما راه نفس باز کرده است. آمریکایی ها با توجه به این که دولت مستقر در آمریکا مساله روسیه را جدی می پندارد تمرکزشان را از روی چین برداشته اند و این سبب شده ما بتوانیم مناسبات بهتری در فروش نفت و واردات کالا از چین داشته باشیم.
این انتظار که رئیس جمهور در موضوعات فنی و تخصصی اقتصاد ورود و اظهارنظر کند انتظار بی جا است. اما به هر حال این توقع وجود دارد که افرادی در قواره ریاست جمهوری از یک ذائقه مشخصی در اقتصاد برخوردار باشند. بطورمثال آزادسازی قیمت یا کاهش مداخله دولت در اقتصاد، دوگانه های کلی است. چیزی که الان می بینیم این است که در مورد آقای پزشکیان هیچ ورودی به این قضایا وجود ندارد. درباب آقای جلیلی هم این مشکل را می بینیم که ایشان بجای مسائل کلان، به موضوعات جزئی فنی و تخصصی می پردازد.
شرایط نسبتا خوب صادرات نفت تا چه زمانی می تواند ادامه یابد؟ این وضعیت ممکنست با روی کار آمدن ترامپ در آمریکا تغییر کند و فشار بر ایران، هم به جهت فشار بر چین و هم به جهت اهمیتی که کمپین ترامپ به موضوع ایران می دهد بیشتر شود. در آن صورت تمایل به مذاکره در تیم آقای پزشکیان کار نمی نماید. از طرف دیگر ایده های مربوط به خوداتکایی و بنیادی در تیم آقای جلیلی در کوتاه مدت تغییری را رقم نمی زند.
اجرای اف ای تی اف تا چه حد می تواند برای اقتصاد ایران گره گشا باشد؟ ما هم اکنون از شبکه بانکی بیرون هستیم، بدین سبب مطالبی مثل اف ای تی اف اهمیت چندانی برای ما ندارد. ما به صورتی در وضعیت «پیشا اف ای تی اف» هستیم. بدین سبب تصور نمی کنم آقایان جلیلی و پزشکیان در عمل بتوانند تفاوتی به لحاظ مناسبات بانکی و روابط اقتصادی با جهان ایجاد کنند. اگر تیم دموکرات در آمریکا سر کار بیاید ممکنست تمایل ما به مذاکره و یا عدم تمایل موجب تفاوت دو نامزد محترم شود. گرچه به نظر من روی این مساله هم نمی توانیم خیلی مانور بدهیم؛ برای اینکه شرایط کشور ما به شکلی است که آمریکایی ها بعید است خیلی به ما امتیاز بدهند. فقط در فضای کلی سیاسی و هژمونی رسانه ای ایجاد رابطه می تواند مهم باشد.
در دولت شهید رییسی رشد نقدینگی سیر نزولی داشته است، این دستاورد تا چه حد می تواند به دولت آینده در کنترل تورم کمک کند؟ به هر حال دولت آقای رییسی رشد نقدینگی را بطور شایان توجهی کاهش داده اما همانطور که گفتم این کاهش هزینه و قیمت داشته است. یک تنگنای اعتباری جدی برای بخش خصوصی بوجود آمد، سهم دولت و شبه دولت را از شبکه بانکی افزایش پیدا کرد، دسترسی بخش خصوصی مستقل به اعتبارات تا حد زیادی بسته شد و نرخهای تامین مالی در اقتصاد تحت فشار جدی قرار گرفت.
پیشران اصلی نرخ تورم در کشور ما مساله ارز و چشم انداز مناسبات ما با سایر کشورها است که چشم انداز روشنی نیست.
آقای پزشکیان گاهی در صحبت های خود می گوید من کارشناس نیستم، اگر اقتصاد را به من بدهید، خراب میکنم بلکه باید از نظر کارشناسان استفاده کرد، به اعتقاد شما عالی ترین مقام دولت باید در مسائل کلان اشراف داشته باشد یا نه؟ این انتظار که رئیس جمهور در موضوعات فنی و تخصصی اقتصاد ورود و اظهارنظر کند انتظار بی جا است. اما به هر حال این توقع وجود دارد که افرادی در قواره ریاست جمهوری از یک ذائقه مشخصی در اقتصاد برخوردار باشند. بطورمثال آزادسازی قیمت یا کاهش مداخله دولت در اقتصاد، دوگانه های کلی است. چیزی که الان می بینیم این است که در مورد آقای پزشکیان هیچ ورودی به این قضایا وجود ندارد. درباب آقای جلیلی هم این مشکل را می بینیم که ایشان بجای مسائل کلان، به موضوعات جزئی فنی و تخصصی می پردازد. اما چیزی که الان از رئیس جمهور می خواهیم مواضع کلی و پاسخ به سوالات اساسی است. جزییات نوع صادرات و واردات به دیگر کشورها که جلیلی مطرح می کند اولویت فعلی ما نیست. این نشان میدهد هردو کاندیدا با آن چه باید باشند تفاوت جدی دارند.
با توجه به تاکید برنامه توسعه هفتم بر رشد ۸ درصد، تحقق این هدف توسط دولت آینده را تا چه حد دسترس پذیر می دانید؟
به اعتقاد من، رشد هشت درصد با شرایط موجود اقتصاد ما شعار است ولی ادامه رشد اقتصادی ما به نوع مناسبات بین المللی بستگی دارد. سوال این است آیا ما قادریم فروش نفت ادامه دهیم؟ یا از آن مهمتر آیا قادریم فروش نفت را به تامین مالی خارجی پیوند بدهیم؟ نوع سیاستهای پولی و اعتباری ما چگونه خواهد بود؟ آیا می خواهیم تنگنای فعلی را ادامه دهیم؟ شواهد نشان میدهد که نباید حتی به رشد ۴ تا ۵ درصد هم خوشبین باشیم.
منبع: mihost.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب