میراثی كه در كلاب هاوس به جا می ماند
می هاست: پلتفرمی که کاربرانش را تنها به سخن گفتن وامی دارد، شاید آخرین تریبونی باشد برای شنیده شدن صداهایی گاهی درحال انقراض که یا فراموش شده یا به تمسخر گرفته شده اند.
به گزارش می هاست به نقل از ایسنا، در این جا خبری از بازیگرانی که تلاش شان برای صحبت کردن به یک گویش یا زبان محلی گاه به کاریکاتور و یا تمسخر کردن میل می کند نیست. هر کس با زبان و گویش خود به صحنه می آید و دیگران به او گوش می سپارند.
البته در این میان کلماتی هم شنیده می شوند که انگار در ادای یک لهجه غیرفارسی گیر افتاده اند!
فضای روایت شده، قصه نرم افزار کلاب هاوس است که حالا چندماهی است در تلفن همراه خیلی از ایرانیان جا خوش کرده؛ پلتفرمی که آدم ها را با سخن گفتن به جامعه مجازی می آورد، برخلاف غالب آن چه تا کنون در فضای شبکه های اجتماعی دیده ایم.
شاید شما هم همانند خیلی از افراد با شنیدن نام «کلاب هاوس» به یاد کلماتی چون «روم»، «انتخابات» و... بیفتید اما انگار در این هیاهو سخن گفتن و میراثی را که از آن برای مان به جا می ماند، از خاطر برده ایم.
با این وجود اما مدتی پیش بود که یوسف سعادت، پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی در نگاهی تازه به این ماجرا نوشت: «یکی از سودمندی های زبان شناختی و لذت های کلاب هاوس هم اینه که حین انجام برخی از کارها می شه توش پای صحبت آدم هایی بشینی که دارن با زبان های مختلف مملکت و با لهجه های متنوع حرف می زنند.»
از آن چه امروزه آدم ها با کلاب هاوس به یاد آن می افتند تا این نگاه شاید تفاوت «چه شنیدن» تا «چگونه شنیدن» است، یا «چه گفتن» تا «چگونه گفتن».
کاربران کلاب هاوس ساعت ها از یک اتاق (روم) به اتاقی دیگر می دوند، بی آن که متوجه محصول مواجهه با این تفاوت باشند؛ منظور از تفاوت چگونگی بیان و ادای کلمات است.
سال ها در صفحه های اجتماعی پرسه زدیم و متن های تکراری خواندیم، بی آن که در بین به اشتراک گذاشتن شعری از فردوسی، مولانا، مشیری، «سایه»، شاملو، فروغ و... ازطریق یک ایرانی از بلوچستان تا گیلان تفاوتی باشد. سال ها با پنجره های بسته بر روی صدها یا شاید هزاران تنوع گویشی در سراسر کشور همه کلمات را با یک صدا در دنیای مجازی خواندیم، حالا اما پلتفرمی در دست مان قرار گرفته و تریبونی شده است برای شنیدن همه آن چه تا کنون شاید کم تر شنیده شده یا شنیده نشده اما همچنان انگار به آن چه در این بلوا به جا می ماند توجهی نمی گردد.
شاید چون آمار بورس و نرخ طلا، دلار و یورو و موارد این چنینی را پیگیری می نماییم و از آمار زبان ها و گویش هایی که آرام آرام از صحنه کنار و از بین می روند بی خبریم.
این شاید امروزه به اندازه آمارهای مربوط به نرخ ارز و سکه برای افراد اهمیت نداشته باشد اما بنا بر آمارها، بیش از هفت هزار زبان در جهان ثبت شده که تخمین فعلی نشان میدهد تا صد سال دیگر حداقل نیمی از این زبان ها منقرض خواهند شد. گفته می شود که از سال ۱۹۶۰ تا حالا ۲۸ خانواده زبانی منقرض شده اند. در ایران نیز خیلی از زبان های محلی در خطر انقراض هستند و بگفته پژوهشگران آن چه در این انقراض اهمیت دارد تعداد فعلی گویش وران، روند افزایشی یا کاهشی گویش وران، سن و سال گویش وران و تعداد بچه هایی که زبان را از کودکی یاد می گیرند و... است.
با این همه آیا تا کنون کسی به این اندیشیده است که عوامل موثر بر ترک گویش ها توسط گویش وران (برای مثال بگفته برخی پژوهشگران بعضی برنامه های صداوسیما سبب تمسخر و احساس خجالت در گویش وران و نهایتاً صحبت نکردن به آن گویش ها شده) باعث شده تا چند نفر در فضایی مثل کلاب هاوس که غنیمت فرصتی است برای پا به عرصه گذاشتن گویش ها، از هراس تمسخر سخن نگفته اند؟ آیا اصلا کسی تا کنون به این اندیشیده است که شاید گویش متفاوتی که برای اولین بار ازطریق یک کاربر در کلاب هاوس می شنویم از بازمانده های یک نسل درحال انقراض باشد؟
منبع: mihost.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب